Page 49 - karagandy_zhumyszhylarynyn_angime_zhyrlary
P. 49

кеншінің  сүйегін  көпшілік  алдында  отқа  өртемекші  болды.  Мұны
        көрген  поселка  халқы   қатты  ызаланды.  Топталған  адамдар  руд-
        ник  қожайындарының    тұрған  жеріне  қарай  беттеді.  Мұнда  оларға
        пристав  Соколов   қарсы  шықты.  Ол  қылышын жалаңдатып, жинал-
        ған  халықты  қуа  бастады.  Ақырында  бұл  іс  мынамен  тынды:  ағыл-
        шын   Мансфелдің   бұйрығы  бойынша   пристав  Бекова  Тәкіжан  де-
        ген  қ азақ  әйелінің  қолын   қылышпен  шауып  тастады.  Сонан  кейін
        бұл  әйелді  бүлік  шығарды  деген  сылтаумен   Ақмола    түрмесіне
        айдап  жіберді,
            Мұндай  шектен  шыққан   зұлымдыққа   жұмысшылар     төзе  алма-
        ды.  Олар  үш  күндей  жұмысқа  шықпай,  мыс  қорытатын  пешті  тоқ-
        татып  тастады.  Парфенов,   Қозыбаев  сияқты  жұмысшылар    ереуіл
        бастап,  ағылшындарға  қатты  наразылық  білдірді.  Ашынған  халық-
        тың   ұйымдасқан   ереуілінен   қорыққан  ағылшындар  Бекова  Тәкі-
        жанды   тұтқыннан   босатып,  Ақмоладан   Спасс  заводына  жеткізіп
        салды.  Арсыз  ағылшындар   осындай  неше  түрлі  айуандық  істер  іс-
        теді...





                             ІЛИЯС  АЙТҚАН  ЕКІ  ӨЛЕҢ 1 6
           —   Шырағым,    мен  1882  жылы   Қарағанды   болысы   Спасскіде
        тудым.  Әкеміз  кедей  болды.  Сондықтан  жұмысқа    ертерек  түстік.
        Мен   1900  жылдан  бастап  мыс  қорытатын  заводта  засипчик  (пеш-
        те  жанып  жатқан  көмірдің  үстіне  үгітілген  мыс  рудасы  көктасты
        салып  тұрушы)  болып  істедім.
           Засипчиктік  жұмысы   өте  ауыр  еді.  Лапылдап  жанып  жатқан  от-
        тың   қасында  тұрған  адамның  үстіндегі  киімі  жанып  кететін-ді.
        Қожайындар    спецодеждалар   бермейтін.  Аяғымызға   жасап   алған
        шәркеміздің  табаны  24  сағаттан  артыққа  бармай  жанып   кететін.
        Білегімізге  киізден  жең  киіп  алатынбыз.  Ол  дағы  екі-үш  күнге  шы-
        дамай  жанып  кетуші  еді.  Ондай  заттарды  сатып  алайық  десек,  қо-
        жайындар   ақша   бермей,  талон  ғана  беретін.  Ол  талон   қожайын-
        ның  жақтастары  — байлардың   дүкенінен  басқа  жерге  өтпейді.  Ал,
        дүкенші  байлар  үнемі  өтпей  тұрған  тауары  мен  тас   ұн  (сияқты)
        сапасы  нашар  тамақтық  заттар  босататын.  Жұмысшылар    бір  рет-
        те  қиналдық.  Ашықтық.  Сол  уақытта  осы  жағдайды   көзімен  көр-
        ген  өзімізбен  рулас,  туысымыз  Түсіпбек  ағайдың   құрбысы  Ілияс
        бір  күні,  (ұмытпасам  науырыз  айының  іші)  1919  жылы,  осы  жағ-
        дайға  байланысты  жеркепеде  әңгіме-дүкен  құрып  отырған  біздер-
        ге  былай  дегені  әлі  есімде:


                            «Кедейлер  барлық  бірігіп,
                            Шығайық  күсті  білекпен.
                            Ағылшынға  барайық
                             Мынадай  біздер  тілекпен:
                            Ақша  үшін  зат  алмаймыз,
        4 - 1 3 8                       49
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54