Page 198 - karagandy_zhumyszhylarynyn_angime_zhyrlary
P. 198

Бар  еді  бір  француз  Гарно  деген.
                     Шет  елге  басы  бүтін  сатар  заң  жоқ,
                     Гарноға  үш  жылға  деп  жалға  берген.
                     Гарнодан  ағылшынның    байлары  алып,
                     Бұл  жерді  отарындай  иеленген,
                     Обыры   ағылшынның   пайдаланды,
                     Халықтың   сол  күндегі  еңбегімен.
                     Ерлердің  еңбегіне  беретіні
                     Малға  мұз  жалатқандай   шөлдеп  жүрген.
                     Кез  болып   қолы  батыл  талай  батыр
                     Бейнетке  батып  еді  белшесінен.
                     Арзанға  Үйрек*  батыр  күшін  жұмсап,
                     Тоң,  тасын  томыратын  кесегімен.
                     Қырық   кез   құздан  балшық  көкке  атқанда,
                     Ернеуден  құлаш  бойы  асып  түскен.
                     Үйректің  күш-қайратын  ертегі  ғып,
                     Айтатын  адамдар  бар  көзбен  көрген.
                     Тас  қойып  ескерткішін  қалдырмай  ма,
                     Сүйретіп  жер  астында  жаяу  шана,
                     Талайлар  азап  шегіп  бейнеттенген.
                     Түтіні  май  білтенің  өкпе  қауып,
                     Өткізген  көп  өмірін  бейнетпенен.
                     Ағашқа  арқан  орап,  қолмен  бұрап,
                     Шығарған   шыңыраудан    шелекпенен.
                     Жармасқан   мұрындықпен    жағаласып,
                     Ертеден  кешке  дейін  жанын  жеген.
                     Жартымды    іс  өнімі  болмаған  соң,
                     Сүйретті  көлік  жегіп  барабанмен,
                     Өйтсе  де  алпауыттың  айласына
                     Алыпты   басқан   ұйқы  серпілмеген,
                     Етіне  жалғыз  шіркей  қонғандай  да
                     Алыптың   денесіне  білінбеген.
                     Көкте  бұлт,  жерде  тұман  түн  еді  бұл,
                     Шырылдады    торғай  тұрып  таңды  білген,
                     Оятып  ел  сезімін  үрпек  бастан,
                     Бір  желдің  лебі  тиді  таңсәріден.
                     Нажағай   бұлт   қамшылап  жарқ-жұрқ   етіп,
                     Күшейе  дауыл  тұрып  дүрілдеген.
                     Нажағайдай   жауға  жай  шарт-шұрт  түсіп,
                     Жер  сілкіне  көкте  күн  күркіреген.
                     Арылып   қара  бұлттан  аспанымыз,
                     Себелеп  нұрлы  жаңбыр   сіркіреген.
                     Тиген  соң  нұр  тамшысы  тамырына,
                     Қалған  жоқ  жерімнен  түк  сілкінбеген.
                     Октябрь  таңы  атқан  соң  қарап  көрсем,
                     Бөленіп  жерім  гүлге  желкілдеген.
                     Жаңарып   ел  де,  жер  де  ажарланып.

         *  Рязанов,  Ушаковтердің  кезінде  1900  жылдарға  дейін  өмірін   Қарағандыда
      жұмысшылықпен  өткізген  адам.  Оның   ұрпақтары  да  жұмысшы  болған.
   193   194   195   196   197   198   199   200   201   202   203