Page 45 - Сборник эссе

Бесоба тау мен тасты бойлаған жер,
Жақсылықты жарыса тойлаған ел.
Ғажайыпқа осынау көз тігетін,
Қырат, қырқа, бұйрат пен ой дала бел.

Туған жердің керемет табиғаты,
Бар өзіндік даланың шариғаты.
Намысты да, ажарлы ұл-қызы бар,
Жанынан қымбат болған ар-ұяты.

Еске алып ауылдың шоқыларын,
Қиялға қанат байлап отырамын.
Қалада болғаннан соң аңсаймыз-ау,
Бұлағы мен ауасын, топырағын.

Қосшоқы қос жанары манаураған,
Жібекшоқы от болып алаулаған.
Қатпар-қатпар тасында тарих тұнған,
Қарашоқы, Қамқорда санаулы адам.

Наршөккен мен құт мекен Қызылтуы,
Құлағыңа естілер ызың шуы.
Көк жиекке көз тастап, тізбектеліп,
Қаздардың да керемет сызылтуы.

Байқожа бастау алып тау басынан,
Гүрілдейді мөлдір су арнасынан.
Артық көлік табылмас сірә бізге,
Атамның ат жеккен арбасынан.

Қоңыр-төбе еңселі көк мұнарым,
Енді қашан өзіңе бет бұрамын?
Атамның ізі қалған Қоңыржон да,
Құшақ жая қарсы алар текті ұланын.

44