Page 25 - Сборник эссе

Құлшыныстан арылдым, құса басып,
Өңнен соқпақ таба алмай, түс адасып.
Тек, түндерді "сырласым" деп ұққанда,
Кеткім келді дұшпанға құшақ ашып.

Берілгенде сын сағат - пендеге хәл,
Жетесіздер жетеді-ау жерлеген ар.
Бір кещеден қалғанда көңіл шіркін,
Жер-жаханды жек көру менде де бар.

Жарамсаққа іс түссе қазір ғана:
Атақты - апа,
Бай - көке,
Азулы - аға.
Пенделердің күнәсі пейілінде,
Періштенің кінәсі жазуда ма?

Бақыт бақи орнайтын бар ма шағы?
Аяй берсең адамнан ар қашады.
Соқа басың сорыңнан арылғанда,
Бақа-шаян балаққа жармасады.

Жаратқаным кетпедің жанымды ала,
Тамызық бер мұздаған тамырға да.
Көңілім-ай, күніне мың көмілген,
Жүрегім-ау, қамалған қабырғама.

Жылымды ұрлап сағаттар сағымды үкті,
«Тағдыр» деймін, сонда да Тәңір мықты!

24