Page 17 - Сборник эссе
P. 17
Асқақ тұрған қалпыңнан айнымадың,
«Мен сонда жылап қалғам» демедің сен.
Қонбаған соң бақытым қолға сый боп,
Үйге келдім өзімді зорға сүйреп.
Сағыныштан өлмейді адам деген,
Жалғыздықтан болмаса, ол да сирек.
Жүру керек өмірде биік, ерен,
Мен де өлеңді аялап, сүйіп өлем!
Жалғыздықтың жалауын көтеріп ап,
Өткен ақын аз ба екен дүниеден?!
16
